راهبرد ملی -|- nationalstrategyگزارشی از جنبش جلیقه زردها گزارشی از چگونگی روند شکل گیری جنبش جلیقه زردها و احتمالات

گزارشی از جنبش جلیقه زردها

فقط این نیست که در کشور‌های شمال آفریقا و منطقه‌ی غرب آسیا که امروز ما در آنجا قرار داریم، حرکات بیداری‌ای به وجود آمده باشد ؛ این حرکت بیداری تا قلب اروپا خواهد رفت. آن روزی پیش خواهد آمد که همین ملت‌های اروپائی علیه سیاستمداران و زمامداران و قدرتمندانی که آن‌ها را یکسره تسلیم سیاست‌های فرهنگی و اقتصادی آمریکا و صهیونیسم کردند، قیام خواهند کرد. این بیداری، حتمی است.

مقام معظم رهبری حضرت امام خامنه ای – اردیبهشت 1390

مقدمه:

امروزه در اروپا شاهد تحولات اجتماعی جدیدی هستیم که به طور خاص دستاوردهای دول اروپایی را به چالش کشیده است، مردم اروپا عدالت اقتصادی، سیاسی و اجتماعی می خواهند، در حالی که دولت ها ضعیفند و دچار فساد اخلاقی، سیاسی و مالی هستند. دولت های امروز اروپا با ارزش‌های اولیه دموکراسی که بیان می کنند فاصله گرفته اند در حالی که حرکت های مردمی به دنبال عدالت اجتماعی هستند.

در اروپا احزاب عمل و رفتار متفاوت دارند و به تعهدات شان عمل نمی کنند. البته اروپا تا مرحله تغییر فاصله زیادی دارد میان جنبش های اعتراضی اروپا و قیام مردم غرب آسیا تفاوت وجود دارد در غرب آسیا اعتراضات مردمی و خودجوش راهی خیابان شدند و سپس رهبرانشان را پیدا کردند ولی در اروپا با هدایت رهبران اعتراضات آغاز می‌گردد.

گزارشی از جنبش جلیقه زردها در فرانسه

زمینه های شکل گیری جنبش جلیقه زردها

فرانسه از مدت‌ها قبل با معضل بیکاری و اشتغال جوانان رو به ‌رو است. مشکلی که حتی با وجود وعده‌های انتخاباتی روسای جمهوری مبنی بر اشتغال‌زایی نه‌تنها حل نشده بلکه باوجود سایر بحران‌های اروپایی بر آن دامن زده شده و این مسائل زمینه را برای اعتراضات جوانان فرانسوی فراهم کرده است. بدین ترتیب دولت فرانسه بر آن شده تا اصلاحاتی را درزمینه‌ی قانون کار در این کشور اعمال کند. اما این اصلاحات مشکلات اقتصادی فرانسه را نه تنها حل نکرد بلکه به افزایش این مشکلات کمک کرد و با تسهیل اخراج کارمندان توسط کارفرمایان موجی از اعتراضات را در بین مردم به دنبال داشته است.

پس از اعلام لایحه اصلاحی قانون کار خیابان‌های فرانسه از تاریخ 31 مارس 2016 ( 12 فروردین 1395) هر شب تحت عنوان جنبش اعتراضی «ایستاده در شب»، صحنه‌ی تظاهرات مردمی بوده است.

بر طبق بررسی‌های فیگارو، مردم فرانسه در حدود سی سال است که از بیکاری توده‌ای رنج می‌برند. از سال 1983 تا به امروز نرخ بیکاری در کشور فرانسه به زیر 7% نرسیده است. در طی این 35 سال، 25 سال آن با نرخ بیکاری بیش از 8% ، 7سال بیش از9% و 4سال آن با احتساب سال 2017، بالای 12% و میانگین نرخ بیکاری در 35 سال گذشته 9% بوده است که در این دوره‌ها جناح چپ، جناح راست و نیز ائتلاف هردو جناح روی کار بوده‌اند.

جنبش ایستاده در شب را حتی می‌توان با جنبش “می 1968″ مقایسه کرد با این تفاوت که دانشجویان انقلابی نیم‌ قرن پیش در دوران شکوه سی‌ساله فرانسه یعنی دوران رشد اقتصادی پس از جنگ تظاهرات کردند، اما در مقابل معترضان سال 2016و 2017 و 2018 فرزندان دوره‌ی سی‌ساله بیکاری و سرخوردگی‌های اقتصادی هستند و نظام سیاسی فرانسه به شکل ناامیدکننده ای با بخش قابل‌توجهی از جوانان بیگانه است و طبعا” بارقه‌های جمهوری ششم فرانسه، آن‌هم توسط یک نیروی اجتماعی در حال شکل‌گیری است.

گزارشی از جنبش جلیقه زردها

جنبش جلیقه زردها : Le Mouvement des Gilets jaunes

قیمت سوخت دیزل در سال ۲۰۱۸، در فرانسه ۱۶٪ رشد داشته‌ است. افزایش قیمت سوخت بنزین و سوخت دیزل و همزمان با برنامه‌ریزی برای افزایش مالیات در سال ۲۰۱۹ مردم را خشمگین نموده ‌است.

شروع اعتراضات اواسط نوامبر2018بدلیل افزایش مالیات سوخت بود. ریسیلیا لودوسکی، زن راننده جوان ۳۲ ساله، که در یکی از حومه‌های شهر پاریس زندگی می‌کند، ماه مه برای کاهش قیمت سوخت در پمپ بنزین‌های فرانسه کمپین و توماری روی اینترنت منتشر کرد و از مردم خواست آن را امضا کنند. او در درخواست خود نوشته بود قیمت بنزین و گازوئیل به‌طور مرتب از طرف دولت افزایش می‌یابد. این درخواست اینترنتی لودوسکی تا ماه اکتبر ۲۰۱۸ توجه کسی را جلب نکرد. تا اینکه در ماه ۲۲ اکتبر روزنامه پاریزین گزارشی درباره این اقدام راننده منتشر کرد. پس از این گزارش شمار زیادی این درخواست کاهش قیمت سوخت را امضا کردند. هم‌زمان شماری از کاربران فیس‌بوک، برای حمایت از این خواست، گروهی با عنوان بلوکاژ(کمپین) ملی مخالف افزایش قیمت سوخت تشکیل دادند. برخی شهروندان هم به صورت خودجوش گروه‌های محلی سازماندهی کردند. شماری از کشاورزان هم در شبکه‌های اجتماعی فیلم‌ها و کلیپ‌هایی از خودشان منتشر کردند و در آن از شرایط سختی زندگی‌شان گفتند.

چرا جلیقه زرد؟:

بر اساس قانون فرانسه که در سال ۲۰۰۸ تصویب شد. تمام خودروهای این کشور باید یک جلیقه (زرد شب نما) وجود داشته باشد تا اگر مشکل و خرابی برای آن خودرو پیش آمد راننده با پوشیدن این جلیقه منتظر کمک بماند. خودروهای فاقد این جلیقه ۱۵۳ یورو جریمه می‌شوند.

روند شناسی جنبش جلیقه زردها:

تظاهرات در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۸ با جذب ۳۰۰ هزار نفر از اطراف فرانسه شروع شد. معترضان موانعی را ساختند و خیابان‌ها را مسدود کردند. تظاهرات در ۴ روز بعد با کاهش تعداد ادامه داشت و حدود ۱۰ هزار نفر در روز ۲۰ نوامبر هنوز در مسدود کردن جاده‌ها حضور داشتند.

مکرون دربرابر خواسته های معترضین با کبر و غرور برخوردکرده و دادن هرگونه امتیاز یا عقب نشینی از تصمیمات اقتصادی را غیرممکن اعلام می نماید. این واکنش موجب تجری بیشتر معترضین و همینطور سران احزاب سیاسی گردید ( ورود احزاب و تشکیل جریانات نافرمانی مدنی از سوی آنها) و پس از یکماه درگیری و خسارت های وارده(140 میلیاردیورو) مکرون اولین عقب نشینی خود را آغاز کرد.

ادوارد فیلیپ، نخست وزیر فرانسه در سخنانی اعلام کرد: «دهها هزار فرانسوی از هشت هفته پیش با تجمع در میدان ها، بزرگراه ها، مراکز تجاری یا خیابان های بسیاری از شهرها خشم خود را ابراز کردند. برای ندیدن و نشنیدن این اعتراض باید کور و کر بود.» نخست وزیر فرانسه در ادامه گفت: «پس از شنیدن سخنان بخش عمده ای از نمایندگان جنبش که طی روزهای اخیر با آنها گفتگو کردم، اعلام می کنم که اجرای طرح مالیات بر سوخت به مدت شش ماه به حال تعلیق در می آید»/

اما عقب نشینی دیر هنگام مکرون و لغو بخشی از مالیات ها نیز( توام با رفتار خشن پلیس ) موجبات آرام شدن مردم را فراهم نکرد. یکی از معترضین می گوید: «تکبر و غرور مکرون است که از زمان به قدرت رسیدن ما را تحریک می کند. اما او حالا زانو به زمین زده و سقوط خواهد کرد.» یکی دیگر از معترضین در مصاحیه با یورونیوز و در واکنش به عقب نشینی مکرون می گوید: «ما جنبش را توقف نمی کنیم زیرا با ادوارد فیلیپ در باره تعلیق مالیات بر سوخت موافق نیستیم، پس از شش ماه دوباره همین داستان تکرار می شود. ما فردا، پس فردا، سال نو، ژانویه، فوریه، مارس، آوریل…همین جا خواهیم بود. این وضعیت نمی تواند ادامه پیدا کند.»

در ادامه عقب نشینی مجدد مکرون و لغو کامل مالیات های وضع شده جدید نیز موثر واقع نشد. یک مصاحبه شونده می گوید: «جلیقه زردها نماینده مردم هستند و مطمئن هستم به زودی به یک حزب سیاسی تبدیل خواهند شد. ما باید به حرف مردم گوش دهیم. ما از تکنوکرات ها که با خواسته های مردم بیگانه اند خسته شدیم. عمده مردم صبح زود برای امرار معاش بلند می شوند و سخت کار می کنند، برخی از آنها دارای معلولیت هستند و برخی هیچ کمکی دریافت نمی کنند. دیگر بس است. ما اکنون به نمایندگانی نیاز داریم که شرایط ما را درک کند ممکن است ماه ها طول بکشد اما ما مصممیم. دیگر چیزی برای از دست دادن نداریم.»

اظهارخستگی و عجز و ناتوانی پلیس توسط رئیس سندیکای آنها موجب تجری بیشتر معترضین و ضرب و شتم شدیدتر متقابل مردم و پلیس گردید.

دست آورد اقدامات دولت و معترضین، علاوه بر خسارت 140 میلیارد یورو وکاهش حضور کمتر از یک سوم توریست، تاکنون بیش از 9 نفرکشته و بیش از 1000 نفرمجروح و بیش از 12هزار نفردستگیری داشته که منجر به تشکیل پرونده و محکومیت آنها شده‌ است. طی هشت هفته گذشته در روزهای شنبه هر بار بیش از100 هزار نفر به خیابانها آمدند و این امار تا 290 هزار نیز گفته شده است.

گزارشی از جنبش جلیقه زردها

مطالبات و شعارهای جنبش جلیقه زردها:

موضوع اعتراضات ابتدا مالیات برسوخت بود (مالیات بس است) ولی در روزهای بعد بهبود استانداردهای زندگی، افزایش حداقل دستمزد، پایان سیاست های ریاضت اقتصادی، شفافیت و مسئولیت پذیری دولت شعار معترضین بود. جلیقه زردها درمصاحبه با یورونیوزمی گویند: «وقتی سیاستمداران از این امتیاز برخوردارند که کت و شلوارهای 45 هزار یورویی، معادل حقوق سالانه سه نفر به تن کنند پس ما باید حق شورش داشته باشیم. آنها همه چیز را از ما می گیرند. در آخر هیچ چیز برای ما نمی ماند. این دردناک است.» یا اینکه «هزینه زندگی خیلی بالاست. مالیات نفس ما را بریده و نابرابری اجتماعی بیداد می کند. تمام امتیاز ها برای پولدارهاست در حالی که طبقه متوسط و ضعیف در حال له شدن هستند.» و «باید بگویم متاسفم از اینکه فرانسوی هستم. متاسفم. زندگی برای اکثریت ساکنان این کشور بسیار سخت شده در حالی که اقلیتی هستند که بیش از پیش قدرتمند و ثروتمند شده اند. این احساس نابرابری و بی عدالتی است که عزم و اراده برای انقلاب کردن را بوجود آورده است”

باتشدید اعتراضات و درگیری ها شعار استعفای مکرون مطرح می گردد و چند روز بعد شعار جدید: می 1968 را من ساختم نوامبر 2018 را هم خودم می‌سازم. شنیده می شود. یکی ازتظاهرکنندگان می گوید: من در جنبش مه ۱۹۶۸ حضور داشتم. حالا هم برای انجام مجدد آن آماده ام. زیرا آنها به خواسته های ما تن نمی دهند حقوق ناچیز، وضعیت بد معیشت و قدرت خرید پایین، قوه محرکه زندگی را از ما گرفته است. ما منتظر هستیم تا همه چیز تغییر کند. این مسئله به امروز بر نمی گردد. هدف تنها ماکرون نیست. او آخرین قطره جریان است. بدبختی ما از زمان میتران تا حال ادامه دارد. من تعطیلات ندارم. کفش نمی خرم. جوراب و شلوار چسبان نمی پوشم زیرا توان خریدش را ندارم. این طبیعی نیست.»

واکنش دولت فرانسه:عقب نشینی دوم؛

اینبار ماکرون سکوت را شکست. برای جلوگیری از وقوع انقلاب، یک ماه پس از شروع بحران، امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه بالاخره مجبور شد سکوت خود را بشکند. امانوئل ماکرون گفت: «بی شک پاسخ های ما طی یکسال و نیم گذشته به اندازه کافی سریع و قانع کننده نبودند و من سهمی از این مسئولیت را می پذیرم.» وی در ادامه یادآور شد: «ما خواهان فرانسه ای هستیم که هر کس بتواند در آن با شغل و کار خود زندگی شایسته ای داشته باشد. ما در این جهت بسیار کند حرکت کردیم. من تمایل دارم سریع و به صورتی محسوس به این مسئله بپردازم. از دولت و پارلمان می خواهم آنچه لازم است را انجام دهند تا هر کس بتواند از ابتدای سال آینده بوسطه درآمد خود زندگی بهتری داشته باشد.»

بر اساس وعده رئیس‌جمهوری فرانسه قرار گردید به صورت ماهیانه ۱۰۰ یورو به حداقل دستمزدها افزوده شود. حداقل دستمزد در فرانسه در سال ۲۰۱۸، هزار و ۴۹۸ یورو پیش از کسر مالیات و پس از کسر مالیات به صورت خالص هزار و ۱۸۵ یورو بوده است.

رئیس‌جمهوری ۴۰ ساله فرانسه که پیش از این گفته بود «مثل روسای‌جمهور پیشین نیست که در برابر اعتراضات خیابانی عقب‌نشینی کند»، گفت به سهم خود مسئولیت وقایع اخیر را می‌پذیرد. او همچنین وعده داد که افزایش مالیات بر درآمد مستمری‌بگیران را از دستور کار خارج می‌کند. مکرون همچنین از کارفرمایان خواست تا در صورت امکان مالی، سالانه در انتهای سال برای کارکنان خود برابر یک ماه دستمزد، پاداش در نظر بگیرند؛ پاداشی که از مالیات معاف خواهد بود.

مکرون که در نطق تلویزیونی خود آرام و فروتنانه سخن می‌گفت، اما از برگرداندن مالیات بر ثروت که به گفته او سرمایه‌ها را به خارج می‌راند سر باز زد. او گفت که به مسایل به سرعت و قوت رسیدگی می‌کند، اما نه با برگشت از تصمیماتی که اعلام شده‌اند. مکرون از پذیرش تمامی بار تقصیر مشکلات سر باز زد و مشکلات را دراز مدت خواند و گفت: این‌ها ضعف‌های چهل ساله هستند که حالا رو آمده‌اند.

گزارشی از جنبش جلیقه زردها

ویژگی های جنبش جلیقه زردها

1- متمرکز نبودن معترضان (تناقض در مطالبات از سوخت تا تغییر قانون اساسی و طبعا” نداشتن نماینده برای مذاکرات).

2- خود جوش بودن، رهبرنداشتن، بدون مجوز و رضایت سندیکاها و احزاب سیاسی.

3- دانشجو وکارگر بودن.

4- نه تنها رهبرندارند، بلکه با هرکسی که خود را رهبر اعلام کند برخورد می‌کنند.

5- رفتارخرابکارانه معترضین و سرکوب شدید پلیس (گزارش خبرنگارگاردین).

6- خواهان کناره گیری رئیس جمهور هستند.

7- مخالف با نظام سرمایه داری.

رفتار احزاب سیاسی (موج سواران)

روزهای ابتدائی اعتراضات، احزاب سیاسی نیز همچون مقامات دولتی درکما بوده و هیچگونه اظهار نظری نداشتند لیکن پس از چند روز احزاب چپ افراطی(ملانشون ) و راست افراطی ( مارین لوپن ) دستور نافرمانی مدنی را صادرکردند. سوسیالیست‌ها (بوتوآ امون) نیز با سبزها، حزب فرانسه نافرمان را تشکیل دادند و جبهه ملی FN نیز به اجتماع ملی تغییرنام داد.

هدف احزاب:

کوتاه ترین هدف احزاب مطرح، بهره برداری از این فضا برای انتخابات پارلمان اروپا در آوریل 2019 است ( چون هنوز آمادگی برای بیش از این یعنی”کاندید ریاست جمهوری ندارند). در همین رابطه مقبولیت فرانسوا بایرو ( حزب مودم –میانه رو)12% و جبهه ملی میزان مقبولیت از 19 % به 22% افزایش یافته است. سایر احزاب نیز 11 تا 12 % ازآرا را تاکنون داشته اند.

گزارشی از جنبش جلیقه زردها

جمع بندی:

نظام سرمایه داری که متاثر از تفکرات و ایده های رئالیسم بر جوامع غربی و صنعتی حاکم گشته است، برای استمرار تمتعات خویش، سعی بر خارج کردن جامعه از دو قطبی (فقیرو غنی) حاصل از این تفکرات نموده و چه بسا تشکیل احزاب سوسیال دموکرات اروپائی نیز در همین راستا بود که به کمک نظام سرمایه داری حاکم بر جامعه آمد و این نظام را مجبورکرد تا با کاهش اندکی از سود و تزریق آن به فقرا، مانع انقلاب و تحول اساسی گردد و از اضمحلال و سقوط نجاتش دهد. ولی ازآنجائی که نظام سرمایه داری استمرار این وضعیت و ادامه کاهش سود خود را تحت هیچ شرایطی تحمل نمی کند، مجبور به روی آوری به تفکرات نئورئال گردید که این تفکرات نیز به داد آنها نرسیده و این جوامع را به سمت رادیکالیزه شدن و دست یازیدن به اقداماتی نموده که نمونه های آن امروزه درکشور فرانسه، انگلیس، آلمان و سوئد مشاهده می گردد.

نظام سرمایه داری فرانسه نیز از این قاعده مستثنی نبوده، درسال های اخیر ( با افول تفکرات سوسیالیستی) دست به اقداماتی از قبیل: افزایش سن بازنشستگی، کاهش بیمه ها، کاهش دستمزدها و قدرت خرید اکثر افراد جامعه زده که موجب بالا رفتن ضریب سود سرمایه داران و ناتوانی روز افزون اقشار ضعیف جامعه (که امروزه اکثریت جامعه را تشکیل می دهند ) گردیده، و امروزه شاهد بی عدالتی ها، تبعیضات، و تمرکز سرمایه درلایه های محدودی از جامعه (که با مبانی دموکراسی و آزادی که آنها برایش جدیت داشته اند، منافات داشته ) می باشیم و این امر بقدری توسعه و تعمیق یافته که تحمل شرایط موجود را برای مردم مشکل کرده است.

گزارشی از جنبش جلیقه زردها

فرجام جنبش و احتمالات پیش رو:

برغم اینکه این کشور از سوابق جنبش ها و رفرم ها که عمدتا” به اصلاحات روبنائی با حفظ ساختارهای حکومتی منجرگردیده، برخوردار است، لیکن ازآنجائیکه مبانی لیبرالیزم ونئو لیبرالیزم درحال رنگ باختن و نا کارآمد بودن در این جوامع است، شرایط جدیدی را در فرانسه و به تبع آن در سایر کشورهای اروپائی رقم خواهد زد. لذا با عنایت به مطالب فوق و وجه تشابهات زیاد این تعرضات با جنبش می 1968 و روندی که آغازگردیده،

• احتمال دارد این اعتراضات با توجه به اقدامات شدید تقابلی پلیس تاحدودی محدود و مطالبات معترضین به شکل قانونی و از طریق سندیکاها پیگیری و برآورده گردد و به احتمال زیاد امانوئل مکرون همانند دوگل درسال 1968 مقدمات کناره گیری به شکل آبرومندانه از مقام خود را دنبال خواهدکرد و «بایرو» و «ملانشون» و خانم «لوپن» ( سه کاندیدای مطرح ریاست جمهوری درحال حاضر) خود را برای انتخابات زودرس آماده خواهند کرد.
• احتمال دیگر اینکه، عقب نشینی های مکرون و وعده های داده شده تاثیری در فروکشی این جنبش نداشته و بدون داشتن چشم انداز روشنی تجمعات ادامه داشته باشد و دامنه آن بطور مشهودی به سایر کشورهای اروپائی نیز گسترش یابد.

اگرچه گزارشاتی نیز به گوش می رسدکه دولت مکرون در جدیدترین تصمیم خود برای مقابله با جلیقه زردها تصمیم گرفته در برخی اماکن حساس پاریس، از سلاح شیمیایی برای مهار معترضان استفاده کند. آنطور که «دیلی میل» نوشته پلیس فرانسه در حال آماده‌سازی مقدماتی است که بتواند به‌طور محدود از سلاح‌های شیمیایی به‌عنوان آخرین راه مقابله با جلیقه‌زردها استفاده کند. بر اساس این گزارش قرار است تجهیزات مربوط به این تسلیحات در اطراف ساختمان‌های مهم فرانسه مثل کاخ ریاست جمهوری مستقر شوند. بر اساس این گزارش در یکی از اعتراضات روز شنبه هفته در دست کم ۱۴ خودروی زرهی حاضر در خیابان‌های پاریس، این تجهیزات وجود داشته است. به نوشته دیلی میل، توسل به تسلیحات شیمیایی آخرین راهکار پلیس فرانسه برای دور نگه داشتن معترضین از ساختمان‌های کلیدی پاریس است.

افشای خبر آمادگی نیرو‌های امنیتی فرانسه برای استفاده از «پودر‌های شیمیایی تضعیف‌کننده » برای مقابله با جلیقه زردها نشان دهنده ناامیدی فزاینده دولت مکرون برای مقابله با این اعتراضات و احتمال گسترش دامنه اعتراضات است.

سوابق موجود بیانگر این است که هنگامی که سرمایه داری درتنگنا قرار بگیرد، جامعه یا به ناسیونالیسم روی می آورد یا به فاشیسم مدرن که دراین صورت موقعیت جبهه ملی فرانسه به رهبری خانم لوپن افزایش چشمگیری خواهد یافت.کما اینکه این حزب از آراء سنتی 12 تا 13 درصد هم اکنون به 22 درصد ارتقا یافته است.

گزارشی از جنبش جلیقه زردها

نتیجه گیری:

اکنون حدود دو ماه از اعتراضات گسترده در فرانسه سپری شده است. برخورد خشن و سرکوب وحشیانه مردم توسط پلیس فرانسه تاکنون بیش از 9 کشته و بیش از 1000 زخمی و12هزار بازداشتی در برداشته است. دولت فرانسه بابت این سرکوب و رفتار وحشیانه باید پاسخگو باشد .

متاسفانه دستگاه های مربوطه در ایران تاکنون کوچکترین واکنشی نسبت به سرکوب وحشیانه مردم در فرانسه نداشته‌اند و حتی در واکنش به گستاخی موشکی فرانسه در هفته‌های اخیر نیز کاملاً منفعلانه برخورد کردند. البته این انفعال تنها به دستگاه دیپلماسی محدود نمی‌شود. گستاخی فرانسه در بازخواست ایران درباره مرگ یک عضو گروهک‌های تروریستی، هیچ جایی در صفحه اول بعضی از روزنامه‌ها نداشته است. متاسفانه بعضی ازاین روزنامه ها در مقابل کشورهای غربی دچار یک خود تحقیری حاد شده اند. در هفته‌های اخیر روزنامه‌ها نه تنها «فرانسه آشوب زده» را سانسور کردند بلکه حتی به توجیه و بزک رفتار وحشیانه دولت ماکرون پرداخته و جنبش ضدسرمایه داری در فرانسه را یک مشت پوپولیست معرفی کردند!

همچنین در اردیبهشت سال جاری، پلیس فرانسه در پی درگیری روز جهانی کارگر در پاریس بیش از ۲۰۰ نفر را دستگیر کرد. شماری از مردم از جمله خبرنگار شبکه خبر نیز در این درگیری‌ها مجروح شد و این موضوع مهم هیچ جایی در صفحات اول روزنامه‌های مزبور نداشت. لذا :

– شرایط بوجودآمده در فرانسه زمینه های (تقابل حساب شده ) در زمینه نقض حقوق بشر را مساعد نموده است مستند نمودن موارد نقض آشکارحقوق بشری درمذاکرات توصیه می گردد.

– فرانسه بعنوان پیمان شکن ترین کشور اروپائی در زمینه اقتصادی با ایران بوده است ( ترک توتال ازپیمان پارس جنوبی، لغو قراردادهای خودرویی، فروش و انتقال خون های آلوده و…..) ازجمله آنها است، از سوی دیگر موقعیت فرانسه در اتحادیه اروپا به پائین ترین رده (حتی بعد از ایتالیا ) سقوط کرده است. اقتضا دارد در این مقطع، تجدید نظر اساسی در قراردادهای فی مابین ( با در نظرداشت منافع ملی ) صورت گیرد.

– اقتضا دارد کاردار فرانسه به وزارت خارجه احضار و اعتراض نسبت به نقض حقوق بشر با هدف تعدیل تهاجمات حقوق بشری آنان علیه ج.اا ابراز می گردید.

– مناسب است سمن های حقوق بشری با مستند سازی نقض حقوق بشری فرانسه، تجمعات برجسته ای را برگزار و پوشش خبری مناسبی داده شود.

– این مستندات می تواند در ملاقات های دیپلماتیک تاثیر زیادی درگفتگوهای انتقادی یا سازنده حقوق بشری داشته باشد.

– هنرمندان و فیلم سازان داخلی برای تهیه فیلم و سریال در این خصوص مورد توصیه و تشویق و حمایت قرارگیرند.

والسلام

گروه سیاست خارجی موسسه فرهیختگان

دی ماه97