">

سیاسی و روابط بین الملل

معامله قرن؛ تلاش آمریکا برای مدیریت منطقه

گروه سیاست خارجی موسسه مطالعاتی فرهیختگان طی مقاله ایی به موضوع چگونگی مدیریت منطقه توسط آمریکا تحت پوشش معامله قرن پرداخته و پیشنهاداتی برای تاثیر گذاری بر روند آن ارائه داده است.

26 ژوئن 2019 13:19

معامله قرن آمریکا مدیریت منطقه

مقدمه :

جیسون گرینبلات فرستاده آمریکا در امور صلح خاور میانه به تاریخ 17/02/97 در جلسه شورای امنیت سازمان ملل اعلام کرد که طرح صلح ترامپ (موسوم به معامله قرن ) پس از ماه رمضان1440ه.ق (نیمه دوم خرداد 98 ) رونمایی خواهد شد. وی افزود این طرح کمتر از پانصد صفحه و شامل دو بخش سیاسی و اقتصادی است. گرینبلات بدون توضیح بیشتر، از اعضای شورای امنیت خواست که حامی طرح ترامپ باشند. و اکنون بیش از دو سال است که معامله قرن محور هماهنگی بین جبهه آمریکایی، عربی و عبری علیه جبهه مقاومت و کلیدی‌ترین موضوع مقاومت (فلسطین ) و مرکزیت جبهه مقاومت(جمهوری اسلامی ایران ) گردیده است.

بررسی اخبار رسمی و غیر رسمی منتشره در این زمینه و نظرات کارشناسان با سابقه منطقه‌ای و بین‌المللی مبین این است که؛ حذف موضوع فلسطین، عادی سازی رابطه با اسرائیل و تمرکز و هماهنگی کشور‌های هم پیمان آمریکا در منطقه علیه ج.ا.ایران و معرفی کشورمان به عنوان مسئول ناامنی در منطقه، از اهداف اصلی طرح مذکور است.

آمریکا، بازیگر اصلی مسئله، با روش ارائه اطلاعات قطره‌ای و ابهام‌آمیز کلیات و چشم انداز جذابی در بعد اقتصادی طرح نموده است. از طرف دیگر تصمیمات یک جانبه ای را در مهمترین موضوعات سیاسی و امنیتی فلسطین و حتی سوریه اتخاذ کرده است. از سوی دیگر در پوشش مصالحه در موضع فلسطین نیزآمریکا تلاش دارد اهداف مورد نظر خود را در منطقه اعمال کرده و نظم و ترتیب جدیدی را در منطقه حاکم نمایند. ولیکن ابعاد این رویکرد جدید آمریکایی‌ها، هنوز برای بسیاری از مراکز و مجامع و کار شناسان داخلی بخوبی شناخته شده نیست. برخی از دستآوردهای این طرح برای بازیگران و اقدامات جبهه مقاومت در مقابله با آن نمود یافته و از توجه و اهمیت بسیار زیاد برخوردار است.

برغم تلاش گسترده و جدیت به عمل آمده از سوی آمریکا و بازیگران همسو و بکارگیری حداکثر ظرفیت سیاسی و سرمایه‌گذاری مالی و روانی و نیز فضاسازی انجام شده، به نظر می‌رسد آگاهی، مقاومت و حضور فلسطینی‌ها در صحنه و هم دلی و همکاری مردم منطقه با آنها در نتیجه نهایی این طرح تعیین کننده خواهد بود. جبهه مقاومت و کشور‌های همراه آن تاکنون در این زمینه اقدامات خوبی انجام داده اند، لاکن مسئولیت آنها در شکست تلاش جبهه عربی، عبری و آمریکایی روز به رزو سنگین‌تر می‌شود.

حضور و مدیریت منطقه کلیدی غرب آسیا همواره از اهداف اصلی استکبار جهانی بوده است. روند رو به گسترش نفوذ جبهه مقاومت در غرب آسیا نگرانی اصلی آمریکا، اسرائیل و کشور‌های وابسته و همسو است. سقوط داعش و پیروزی‌های جبهه مقاومت بر سرعت، دامنه و عمق نفوذ منطقه‌ای جبهه مقاومت افزوده است. آمریکا با بهره گیری از ظرفیت های مالی و سیاسی کشور‌های وابسته در قالب پروژه سیاسی، امنیتی، روانی و اقتصادی به سیاست خارجی خود در قبال معامله قرن بعد تهاجمی‌تری داده است و تلاش دارد نه تنها روند موفقیت‌آمیز جبهه مقاومت را متوقف نماید و نقشه سیاسی مورد نظر خود را در منطقه حاکم کند، بلکه ابعاد و سطوح معامله قرن را همچنان در هاله‌ای از ابهام نگهدارد. به نحوی که هنوز هیچ مقام مسئول آمریکایی توضیح روشنی در این رابطه ارائه نکرده است و به بخش‌هایی از آن که شکل اجرایی به خود گرفته است، پرداخته‌اند. که عادی سازی روابط اعراب و رژیم صهیونیستی، به رسمیت شناخته شدن قدس شریف به عنوان مرکز فلسطین اشغالی، شناسایی الحاق جولان اشغالی به فلسیطن اشغالی، افزایش فشار و سرکوب فلسطینی‌ها در مناطق اشغالی و… از جمله مهمترین موارد است.

از آنچه تاکنون درباره کلیات آن در رسانه ها و محافل سیاسی انتشار یافته است و کتمان عجیبی که ظرف دو سال اخیر درباره جزئیات معامله قرن ترامپ اعمال شده است چنین برمی آید و می توان حدس زد که قصد غافلگیری دارند که خوشایند نیست و تمام کشورهای عربی جز اردن (به احتمال زیاد به علت حذف نظارت اردن برقدس و واگذاری آن به سعودی )، نیز در برابر این مسئله مهم سکوت اختیار کرده اند و اعتراضی از رژیم های عرب به گوش نمی رسد.

معامله قرن آمریکا مدیریت منطقه

بیان مسئله

سقوط داعش و عیان شدن مشکل و تهدید امنیتی اسرائیل از سوی ایران و جبهه مقاومت(تصریح شده در سند استراتژی نظامی رژیم صهیونیستی در سال 2017 ) و هراس اسرائیل از همسایگی با ایران به عنوان رهبری جبهه مقاومت، پیشرفت‌های نظامی حماس و حزب الله و ظرفیت های مهم و قابل توجه جریان های جدید مقاومت در سوریه و یمن موجب افزایش نگرانی رژیم صهیونیستی و کشور‌های عربی از قدرت و نفوذ فزاینده جبهه مقاومت در منطقه شده است.

آمریکایی‌ها و صهیونیست‌ها در تلاش هستند تا از یک سو، روابط جدیدی بین رژیم صهیونیستی و کشور‌های عربی وابسته به خود ایجاد نمایند و از سوی دیگر برای کاهش تهدیدات امنیت رژیم صهیونیستی در داخل ظرفیت‌ها و امکانات جدیدی را در اختیار آنها قرار دهند. معامله قرن پوششی برای تحقق این اهداف شده‌است تا از بعد روانی و رسانه‌ای قابل سرمایه‌گذاری باشد.

امروز ایستادگی در برابر اسرائیل و حمایت از آرمان فلسطین، دیگر اولویت اصلی سیاست خارجی کشورهای عربی و سرلوحه روابط شان با دیگر کشورهای جهان نیست چرا که تحولات پیاپی و شتابان دهه اخیر در جنوب غرب آسیا، مانند کشمکش های داخلی ناشی از امواج خروشان بیداری اسلامی، منازعه سران عرب با یکدیگر در اتحادیه عرب و شورای همکاری خلیج فارس و تهدیدهای ناشی از گسترش افراطی‌گری و تروریسم و … توجه شان را از قضیه فلسطین دور نموده است. امروز رژیم های کشورهای عربی، سرگرم بحران های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی خویش گشته اند و فلسطین دیگر موضوع اصلی هیچ یک نیست. رژیم صهیونیستی نیز می کوشد از این شرایط و بی انگیزگی دولتمردان عرب، ابزاری برای فشار بر فلسطینیان بسازد تا وادار به پذیرش طرح دونالد ترامپ موسوم به معامله قرن گردند. دولت های عرب صرفاً تماشاگر هستند و بعضی از آنها در این خیانت به امت اسلامی و جهان عرب از فرط استیصال به عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی پناه برده‌اند تا به ظاهر، حمایت یا شراکتی در برابر آنچه «تهدید ایران» می خوانند، دست و پا کنند ولی در باطن بهای باقی ماندن بر سر قدرت را می پردازند.

معامله قرن آمریکا مدیریت منطقه

ابعاد و آثار معامله قرن

معامله قرن با ادعای امتیاز‌دهی و سرمایه‌گذاری اقتصادی در مقابل کسب امتیازات سرزمینی، سیاسی و امنیتی از فلسطینیان توسط “کوشنر” مشاور ترامپ، طراحی و در حال عملیاتی شدن است. معامله قرن در عرصه‌های تبادل سرزمینی، اقتصادی، سیاسی و امنیتی قابلیت بالایی از تاثیرگذاری علاوه بر مسئله فلسطین و اسرائیل، بر تمام منطقه بویژه اردن، مصر و لبنان می تواند داشته باشد. که موارد ذیل قابل توجه و تامل است:

معامله قرن آمریکا مدیریت منطقه

بعد سیاسی و حقوقی معامله قرن

  • تشکیل یک منطقه خود مختار به نام فلسطین با مرکزیت ابودیس (دو برابر مساحت مناطق A , B ) در کرانه باختری،
  • اعطای امتیازات فراتر از قطعنامه‌های سازمان ملل و توافقات با فلسطینی‌ها به اسرائیل در مقابل تشکیل کشور سمبلیک فلسطین (در منطقه غزه و بخش هایی از خاک مصر )،
  • تشکیل کنفدراسیونی از اسرائیل، اردن و فلسطین برای اداره کرانه غربی(عملا خارج از کشور اسمی فلسطین خواهد بود )،
  • تامین نوعی ارتباط بین غزه و کرانه غربی،
  • موکول کردن مذاکرات در مورد آوارگان به پس از اجرای معامله قرن،
  • گفتگوی صلح منطقه‌ای میان اسرائیل و کشور‌های عربی به رهبری عربستان،
  • تبادل اراضی بین مصر، عربستان، اردن و رژیم صهیونیستی(کرانه باختری به رژیم صهیونیستی، مناطقی از عریش و اطراف غزه برای سکونت و تردد و سرمایه‌گذاری فلسطینی‌ها، مناطقی از اردن برای استقرار فلسطینی‌های اخراجی از قدس شریف و کرانه).

معامله قرن آمریکا مدیریت منطقه

بعد اقتصادی معامله قرن

به نظر می‌رسد، بعد اقتصادی این طرح از سایر ابعاد آن برجسته‌تر شود و شامل محورهای ذیل خواهد بود:

  • ایجاد منطقه آزاد تجاری بین مصر و غزه، در نوار غزه تحت نظارت بیشتر مصری ها( رفت و آمدها از مرز مصر )
  • کمکهای اقتصادی امارات و سعودی از جمله ایجاد خط لوله نفت از عربستان تا غزه و امکان ساخت پالایشگاه نفتی،
  • برگزاری کنفرانس بحرین در ۴ و ۵ تیر ماه سال ۱۳۹۸ در منامه پایتخت بحرین به عنوان اولین مرحله علنی، ارائه بسته ۴۰ میلیاردی(جذب سرمایه‌گذاری و اعطای وام های کم بهره به فلسطینیان ساکن کرانه غربی، تاسیس بندری برای حمل و نقل دریایی و راه اندازی ایستگاه های تصفیه آب و بهبود شرایط اقتصادی و معیشتی،
  • ایجاد منطقه آزاد تجاری بین غزه و العریش و احداث پنچ طرح بزرگ اقتصادی در آن(از جمله نیرو گاه خورشیدی)،
  • تاسیس بندر مشترک فلسطینی و مصری با نظارت مصر در مقابل سرمایه‌گذاری ۶۵میلیاردی و باز سازی سینا،
  • اسکان نیم تا یک میلیون فلسطینی در اردن در مقابل سرمایه‌گذاری ۴۵ میلیارد دلاری در اردن.

معامله قرن آمریکا مدیریت منطقه

اهداف آمریکا و ترامپ از معامله قرن

  • تامین امنیت داخلی و خارجی اسرائیل، تثبیت گسترش جغرافیا و جایگاه رژیم صهیونیستی در منطقه،
  • تقویت روابط همه جانبه اعراب عبری و اسرائیل و عادی سازی روابط کشور‌های عربی با رژیم صهیونیستی،
  • مقابله همه جانبه با جبهه مقاومت و در راس آن ج.ا.ایران،
  • استفاده ترامپ از نتایج آن در انتخابات آینده آمریکا،
  • کمک به امنیت اعراب عبری ( عادی سازی روابط کشور‌های دیگر عربی، اسلامی و اسرائیل)،
  • حذف موضوع و کشور مستقل فلسطین (از نهر تا بحر ) (روشن است استفاده از عنوان کشور فلسطین در معامله قرن کاملا شکلی است و در مغایرت کامل با کشور فلسطین با اختیارات متعارف یک کشور است)،
  • منتفی شدن حق بازگشت فلسطینی‌ها،
  • نشان دادن چهره صلح ستیز از فلسطینی‌ها( در مقابل راه پیمایی صلح آمیز بازگشت)،
  • ایجاد اختلافات بیشتر در بین فلسطینی‌ها.

معامله قرن آمریکا مدیریت منطقه

اقدامات ترامپ

  • تصمیم یک جانبه (شناسایی قدس و جولان به عنوان مرکز و بخشی از فلسطین اشغالی )،
  • اعمال فشار اقتصادی و سیاسی برجبهه مقاومت و فلسطینی‌ها (تشدید تحریم های نفتی و مالی ج.ا.ایران، اعلام تروریستی بودن سپاه پاسداران، فشار های مالی بر حزب الله، حمایت از تجاوزات رژیم صهیونیستی در سوریه، فلسطین و لبنان، …و قطع کمک مالی به فلسطینی‌ها و بستن دفاتر فلسطین در آمریکا و… )،
  • دادن وعده امتیازات اقتصادی و اخذ امتیاز سیاسی(فلسطین )،
  • کار روانی و رسانه‌ای در حمایت از طرح معامله قرن،
  • … .

طرفین معامله

  • طراح و طرف اصلی معامله، آمریکا است.
  • همه جریان‌های فلسطینی مخالفت جدی خود را با معامله قرن اعلام کرده‌اند، لذا طرف دوم قطعا فلسطینی‌ها نیستند.
  • سعودی و امارات بدلیل پرچم داری مسئله می توانند، طرف دوم معامله قرن باشند.
  • اسرائیل تانون بیشترین امتیازها را از معامله قرن کسب کرده و بظاهر طرف برنده معامله است.

نگرانی های فلسطینیان و اعراب

  • صائب عریقات رئیس هیات فلسطینی مذاکره کننده: وی خواهان سرنگونی تشکیلات خود گردان و جای گزینی فرد دیگری بجای محمود عباس، جدا سازی بین کرانه و غزه، پرهیز از راه حل سیاسی در مورد آینده فلسطین، ایجاد راه حل اقتصادی در غزه است.
  • محمود عباس: رئیس‌تشکیلات خودگردان فلسطین معتقد است: «امتیاز دهی سیاسی در مقابل امتیاز اقتصادی(ده میلیارد در ده سال ) به حیات سیاسی وی خاتمه می دهد. زیرا فلسطین از سه طرف آمریکا، اسرائیل و حماس رنج می برد لذا آنان تسلیم نمی شویند حتی اگر به لغو توافق اسلو منجر شود»
  • حماس: به عنوان شاخه سیاسی نظامی مقاومت در غزه نگران افزایش کمپین های عادی‌سازی روابط اعراب و اسرائیل و تبلیغ روند عادی سازی روابط با اسرائیل در شبکه های تلویزیون‌های عربی است،
  • مصر: دولت مصر معتقد است راه حل اقتصادی نمی‌تواند جایگزین راه حل سیاسی شود، پرونده غزه در خلال مذاکرات باید مدیریت شود، اسرائیل به تخلیه شهرک ها و رفع محاصره غزه پایبندی خود را نشان دهد و شرایط لازم برای عبور و مرور بین غزه و کرانه را فراهم کند، همچنین تضمین حجم کمک های مالی و اقتصادی از جمله کمک های مالی و نظامی آمریکا برای پاک سازی سینا از گروه های تروریستی را می توان از موضوعات نگران کننده مصری ها در منطقه دانست مضاف بر اینکه آستانه تحمل مصر در درگیری بیشتر در موضوع فلسطین و فلسطینی‌ها اگر به سینا انتقال شود و پائین است.
  • اردن: نگرانی موجود در اردن بر دو موضوع متمرکز است که هردو از سوی تلاش های عربستان در حال پیگیری است اولا محروم شدن از نظارت بر قدس دوما پیوستگی کرانه و غزه.

نمودهای معامله قرن

برخی از عناوین نمودهای معامله قرن که می تواند در تحولات منطقه تاثیر بگذارد در ذیل آمده است. تشریح هر کدام از این عناوین نیاز به بسط این یادداشت دارد که بحاظ اختصار از بیان ان خودداری شده است.

  • علنی و گسترده تر شدن روابط پنهان برخی کشور‌های عربی و رژیم صهیونیستی،
  • سفر نتانیاهو به عمان،
  • اعلام قدس به عنوان مرکزیت رژیم صهیونیستی، اعلام الحاق جولان به رژیم صهیونیستی، از بین رفتن حق بازگشت آوارگان فلسطین به خانه های خود،
  • پرچم داری سعودی ها و اماراتی ها برای عادی سازی روابط با صهیونیست ها،
  • حضور نمایندگان رسمی و غیر رسمی صهیونیست ها در امارات و بحرین،
  • دیدارهای رسمی و غیر رسمی نمایندگان سعودی و رژیم صهیونیستی،
  • فضا سازی در خصوص عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی در قالب شکل گیری کمپین، تبلیغات مثبت رسانه های عربی در این رابطه و…،
  • برنامه ریزی کنفرانس منامه در ۴ و ۵ تیرماه،
  • افزایش تنش بین ایران و آمریکا از یک سو و ایران با برخی کشور‌های عربی خاصه سعودی و امارات از سوی دیگر،
  • اعمال فشار حداکثری اقتصادی و سیاسی به ایران و جبهه مقاومت،
  • اعلام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان گروه تروریستی،

اقدامات جبهه مقاومت

  • استمرار راه پیمایی بازگشت،
  • مخالفت قاطع، صریح و علنی کلیه جریان های فلسطینی‌ها با طرح معامله قرن،
  • اقدامات موثر مقاومت یمن علیه سعودی ها و اماراتی ها،
  • مخالفت با کنفرانس بحرین و اثرگذاری بر مواضع کشور‌های مختلف،
  • مقابله قوی در غزه با تجاوزات صهیونیست ها،
  • نشست مقابله با معامله قرن در بیروت.

موضع بازیگران و کشور‌های دیگر    

  • جبهه مقاومت(شکست طرح و فرو پاشی اسرائیل )،
  • مخالفت همه جریان‌های فلسطینی،
  • روسیه خواهان اجرای قطعنامه های سازمان ملل،
  • فرانسه طرح تشکیل دو کشور،
  • مصر تفکیک روابط دو جانبه از معامله قرن، آن را مستقیما زیر نظر السیسی و دستگاه اطلاعاتی اداره می‌کند،
  • مخالفت مصر و اردن با پروژه معامله قرن،
  • اعلام اردن مبنی برعدم شرکت در نشست منامه (صلح تا شکوفایی) ،
  • اعلام ترکیه مبنی برعدم شرکت در نشست منامه،
  • سایر کشور‌های عربی و اسلامی (شاه مغرب قولی برای همکاری نداده است)،
  • اتحادیه اروپا، طرح را مانع مسیر صلح می دانند،

موانع اصلی

  • مخالفت جدی فلسطینی‌ها
  • احتمال افزایش درگیری و جنگ بین گروه های فلسطینی و رژیم صهیونیستی همزمان با برخوردهای شدیدتر صهیونیست ها با فلسطینی ها و کشتار و اخراج آنها از قدس و کرانه
  • تشکیل نشدن کابینه اسرائیل
  • انتخابات آمریکا: اظهار نظرهای برخی مسئولین آمریکایی و … مبنی بر اجرایی نبودن طرح در شرایط کنونی
  • مخالفت افکارعمومی در جهان عرب و …
  • روشن نبودن ابعاد طرح بر ای اطراف قضیه

پیشنهادها

دستگاه دیپلماسی و سیاسی جمهوری اسلامی ایران در این بزنگاه تاریخی می تواند با عملیاتی کردن پیشنهادات زیر بر روند و سرعت این معامله تاثیر گذار باشد:

1- اعمال فشار سیاسی بر اسرائیل و آمریکا در منطقه ، (بدیهی است با توجه به عدم ارتباط سیاسی ایران با این دو کشور  این فشار باید از طریق شرکای مشترک در روابط سیاسی اعمال گردد).

2- تاکید بر روند مهاجرت معکوس مهاجرین یهودی از اسرائیل .

3- برجسته نمودن ناتوانایی صهیونیست ها در کمک به امنیت کشور‌های منطقه،

4- تقویت اراده قاطع مقاومت به اخراج آمریکا از منطقه و آزاد سازی فلسطین،

5- همکاری دو جانبه با مقاو.مت در تامین امنیت منطقه ای،

6- ائتلافات دوجانبه و چند جانبه با کشورهای همسو با نظرات ایران در موضوع معامله قرن.

7- راه اندازی و توسعه انواع جبهه مقاومت مجازی(منطقه غرب آسیا و شمال افریقا )،

8- تبلیغ شکست صهیونیست ها به ویژه در جنگ های اخیر با حزب الله و حماس در غزه و ضعف سپر آهنین در مقابله با موشک های جهادی،

9- درخواست مطالبه گری در مورد ماهیت طرح معامله قرن و تکیه بر پوچی آن از سوی دولت ها و سازمان های همراه و هم نظر با جمهوری اسلامی،

10-  فعالیت های نمادین در حمایت از فلسطین و برخورد با صهیونیسم،

11- محکوم کردن اقدامات عربستان و امارات در همکاری با صهیونیست ها،

12- تقویت ارتباط با کانال های مختلف عربی و بین‌المللی و جدایی اعراب از اسرائیل از موضع قدرت (عراق، کویت، الجزایر و.. روسیه، فرانسه… )

13- حمایت از فعالیت های سمن های مرتبط با فلسطین (مقابله با عادی سازی روابط با صهیونیست ها، مقابله با اشغالگری )

14- برگزاری نشست ها و کنفرانس ها و اجلاس های بین المللی  با حضور دولت ها، پارلمان ها، علما و حتی سمن ها و هنرمندان و ورزشکاران با موضوع فلسطین و مخالفت با معامله قرن…

جمع بندی

روندهای گذشته، نشان دهنده ی این واقعیت است که هریک از رؤسای جمهوری آمریکا با توجه ویژه به منطقه غرب آسیا آغاز کار کرده اند و خلاف شعارهای نیک و پسندیده در طی انتخابات پس از آغاز ریاست، همگی در انجام کار به نقیض آن دست زده اند و به جانبداری بدون شرط از اسرائیل و تامین امنیت و آینده آن بدل شده است.

  • ایالات متحده آمریکا، در حال حاضر، منافع سیاسی واقتصادی قابل توجهی در این منطقه دارد و خواستار محفوظ ماندن آنهاست. مهمترین این منافع آن که اکثریت دولت هاي عربی در هیچ روزی به اندازه‌ی امروز، دوستدار و محتاج ایالات متحده نبوده اند. چنین وضعیتی در دوران زمامداری رؤسای جمهوری آمریکا تا این سطح وجود نداشته است. پاره ای از “حکومت های میانه”ی عرب، با ترامپ آماده ی همکاری اند. این همکاری را، آمریکا در گذشته تصور هم نکرده است.
  • از طرف دیگر منافع حیاتی ایالات متحده، هیچگاه چون امروز در وضع خطرناک نبوده است. و آشکارترین آن وخیم شدن بحران انرژی ( نفت )، وخیم شدن بحران بیکاری و تورم و ثروت هول انگیز اعراب است.
  • . غرب آسیا در حال حاضر – بقول آمریکایی ها- در اختیار حکومت های میانه رو است و این حکومت ها به اعمالی که به شکلی به منافع آمریکا، زیان برساند، دست نمی‌زنند.
  • تجربه های منطقه غرب آسیا، با اتحاد شوروی سابق- تنها رقیب ایالات متحده- تاکنون چرخش کاملی زده است و در چند سال اخیر، از روسیه، در ژرفای این منطقه- چون گذشته- نشانی نبوده است. ایالات متحده، تلاش دارد چنین سودی به خطر نیفتد و اجازه نمی دهد، با گشودن نشتگاه تازه‌ای، بار دیگر اسباب نفوذ رقیب، به ژرفای منطقه، فراهم گردد.
  • هدف از فعالیت های انجام شده در پوشش معامله قرن، اعمال مدیریت آمریکایی- صهیونیستی بر غرب آسیا است. لذا ضروری است به اقدامات مختلف آنها از این دریچه نگاه شود. جبهه مقاومت با استفاه از ظرفیت های بسیار خوب خود در ابعاد مختلف و بکارگیری ظرفیت بالای مردم منطقه و ظرفیت کشور‌های دارای منافع مشروع در منطقه قطعا می‌تواند اهداف خود در مدیریت منطقه را طراحی و محقق نماید. در غیر این صورت برخورد‌های موردی با عوامل مرتبط با معامله قرن، کفایت نخواهد کرد.

والسلام

یک دیدگاه برای “معامله قرن؛ تلاش آمریکا برای مدیریت منطقه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.