راهبرد ملی -|- nationalstrategyاقتصاد فضای مجازی فرصت ها و چالش های را برای اقتصاد پسا کرونای ایران فراهم می کند

هرچند اقتصاد نمی دانم ولی مثل کس می باشم که رانندگی بلد نیت و با جاده مشهد هم آشنایی زیادی ندارد ولی می داند که مشهد در شرق کشور است و راننده به سمت جنوب می رود لذا با همین مقدار دانایی کم می فهمد که راننده در این مسیر به مشهد نخواهد رسید مگر اینکه میانبر بزنند و به مسیر اصلی برگردد. براین اساس به نظرم اقتصاد ما اقتصاد نمی شود چه اسم اسلامی را یدک بکشد و چه هر اسم و شکلی دیگری به خود بگیرد به خودش بگیرد چون این اقتصاد حکومتی ست و تا حدودی شبیه اقتصاد شوروی و کشور هایی نظیر آن می باشد باشد پس شاید مقاله زیر به قلم بیژن اشتری که شخصا” هیچگونه شناختی در مورد شخصی نویسنده ندارم ولی مطالب آن را به طور اتفاقی مطالعه کردم و پسندیم ، به تواند مفید به فایده باشد.

چرا شوروي ماهواره پیشرفته «اسپوتنیک» را ساخت اما در صنایع مصرفی، از ساخت اتومبیل عقب مانده «لادا» فراتر نرفت ؟

❄️ شوروی زمانی به تولید و ساخت اتومبیل لادا روی آورد که با ماهواره اسپوتنیک خود فضا را فتح کرده و با سیستم های موشکی‌اش حرف اول را در جهان تسلیحات میزد. اما عجیب آنکه کشوری که نام ابرقدرت را یدک میکشید، مزخرف‌ترین اتومبیل‌های سواری را میساخت و مردمش برای به دست آوردن هر کالایِ مصرفی دیگری در مضیقه بودند. مشکل چه بود؟

❄️ چرا کشوری با آن همه دانشمند برنده جایزه نوبل، با آن مغزهای علمی، و با آن همه منابع طبیعی، انسانی و مادی نمی توانست اتومبیلی بسازد که توان رقابت با تولیداتِ سرمایه‌داری را داشته باشد؟جواب به نظرم ساده است: وجود اقتصاد بسته و دستوري در حكومت هاي اقتدار گرا

❄️ در اين مدل از جكومت ها، اقتصاد بیش از آن که در خدمت مردم و نیازهای روزمره آنها باشد در خدمت اهداف سیاسی حاکمان است و به حفظ و تداوم قدرت آنها خدمت میکند و منابع مالی به جای جاری شدن به سوی صنایع تولید کننده کالاهای مصرفی به سمت صنایع غیرمصرفی هدایت میشود؛ نمونه‌اش مصرف میلیاردها روبل در صنایع فضایی شوروی بود !

❄️ کارخانه های اتومبیل سازی به جای خدمت به نیازهای مردم، در واقع محملی هستند برای خدمت به سیستم حامی پروری. بنابراین می‌توان موشک فوق پیشرفته ساخت اما نمیتوان یک ماشین استاندارد که در هر صد کیلومتر پنج لیتر بنزین بسوزاند، تولید کرد!