توسط : فرصت های عاشورا
حسين بن علي (ع) و ياران با وفايش خورشيد شهادت و جهاد مظلومانه و غريبانه را برافروختند و با گذشت زمان، بركات اين خورشيد منور و آثار با عظمت عاشورا، بيش از پيش نمايان مي‌شود و امروز به بركت عاشورا، نظام سلطه در جهان، مجبور شد كه اسلام راستين و ناب را در شكل حكومت اسلامي بپذيرد
- در عصري كه ابر قدرتي زورگو در تلاش است تا نظام حاكميت ظلم را به شكل قانون و مقررات بين‌المللي برجهان حاكم كند و به نام دفاع از حقوق بشر و ارزشهاي انساني سيطره ظلم، حق‌كشي و تبعيض را در دنيا گسترش دهد، ناگهان حجاب ظلم شكافته و خورشيد حقيقت آشكار شد و با وجود تمامي تلاشهاي خناسان، ملتي فداكار و با ايمان، به بركت عاشورا، توانست اسلام را در عرصه جهان مطرح كند و حكومت حق را بر اساس اسلام ناب بنا نهد.
- عنوان پيروزي خون بر شمشير را امام بزرگوار از ماه محرم استحصال كردند و مردم ايران نيز با پيروي از حسين بن علي (ع) از عاشورا درس گرفتند و سر انجام خون بر شمشير پيروز شد. حضرت امام به عنوان يك انسان حسيني و عاشورايي دنياي كفر و الحاد را به مبارزه طلبيد و همه شاهد بودند كه در عمل چه كرد و امروز همه ما بايد عاشورايي باشيم تا حركت دنيا به سمت صلاح تسريع و زمينه ظهور ولي مطلق حق نيز فراهم شود.
- مبلغين، گويندگان و علماي دين بايد شمشير حق و ذوالفقار علوي و ولوي عاشورا را در دست بگيرند و به بركت روح، پيام و حقيقت عاشورا در مقابل تبليغات خصمانه و خباثت‌آميز دشمن بايستند و با همت و فداكاري خود بار ديگر همان معجزه بزرگ را در برابر جناح كفر مطرح كنند.
- چشمها و دلها از چهره مبارك و منور سيدالشهدا اميد و نور مي‌گيرد و امروز حسين بن علي (ع) مي‌تواند دنيا را نجات بخشد بنا بر اين … با زدودن مفاهيم تحريف‌آميز و غلط اجازه ندهيم چهره با عظمت آن بزرگوار و حادثه عاشورا مغشوش جلوه داده شود.
- تبيين هدف امام حسين و حادثه عاشورا بايد پيوسته مورد توجه قرار گيرد و از فرصت محرم براي آشنا كردن هر چه بيشتر مردم با مفاهيم قرآن و حديث و بازگو كردن حقايق اسلامي استفاده شود و حقيقت مبارك عينيت يافته در ايران اسلامي يعني حكومت حق و نظام نبوي، علوي و ولوي مورد اهتمام قرار گيرد.
عبرت های عاشورا
… بحث عبرتهاي عاشورا مخصوص زماني است که اسلام حاکميت داشته باشد. حداقل اين است که بگوييم عمده اين بحث، مخصوص به اين زمان است؛ يعني زمان ما و کشور ما، که عبرت بگيريم.
ما قضيه را اين گونه طرح کرديم که چطور شد جامعه اسلامي به محوريّت پيامبر عظيم الشّأن، آن عشق مردم به او، آن ايمان عميق مردم به او، آن جامعه سرتاپا حماسه و شور ديني و آن احکامي که بعداً مقداري درباره آن عرض خواهم کرد، همين جامعه ساخته و پرداخته، همان مردم، حتّي بعضي همان کساني که دوره هاي نزديک به پيامبر را ديده بودند، بعد از پنجاه سال کارشان به آن جا رسيد که جمع شدند، فرزند همين پيامبر را با فجيعترين وضعي کشتند؟! انحراف، عقبگرد، برگشتن به پشت سر، از اين بيشتر چه مي شود؟!
زينب کبري سلام الله عليها در بازار کوفه، آن خطبه عظيم را اساساً بر همين محور ايراد کرد: «يا اهل الکوفه، يا اهل الختل و الغدر، أتبکون؟!». مردم کوفه وقتي که سرِ مبارک امام حسين را بر روي نيزه مشاهده کردند و دختر علي را اسير ديدند و فاجعه را از نزديک لمس کردند، بنا به ضجّه و گريه کردند. فرمود: «أتبکون؟!»؛ گريه مي کنيد؟! «فلا رقات الدمعه ولاهدئت الرنه»؛ گريه تان تمامي نداشته باشد. بعد فرمود: «انّما مثلکم کمثل التي نقضت غزلها من بعد قوة انکاثا تتّخذون ايمانکم دخلاً بينکم» . اين، همان برگشت است؛ برگشت به قهقرا و عقبگرد. شما مثل زني هستيد که پشمها يا پنبه ها را با مغزل نخ مي کند؛ بعد از آن که اين نخها آماده شد، دوباره شروع مي کند نخها را از نو باز کردن و پنبه نمودن! شما در حقيقت نخهاي رشته خود را پنبه کرديد. اين، همان برگشت است. اين، عبرت است. هر جامعه اسلامي، در معرض همين خطر هست.
امام خميني عزيز بزرگ ما، افتخار بزرگش اين بود که يک امّت بتواند عامل به سخن آن پيامبر باشد. شخصيت انسانهاي غير پيامبر و غير معصوم، مگر با آن شخصيت عظيم قابل مقايسه است؟ او، آن جامعه را به وجود آورد و آن سرانجام دنبالش آمد. آيا هر جامعه اسلامي، همين عاقبت را دارد؟ اگر عبرت بگيرند، نه؛ اگر عبرت نگيرند، بله. عبرتهاي عاشورا اين جاست.
ما مردم اين زمان، بحمدالله به فضل پروردگار، اين توفيق را پيدا کرده ايم که آن راه را مجدّداً برويم و اسم اسلام را در دنيا زنده کنيم و پرچم اسلام و قرآن را برافراشته نماييم. در دنيا اين افتخار نصيب شما ملت شد. اين ملت تا امروز هم که تقريباً بيست سال از انقلابش گذشته است، قرص و محکم در اين راه ايستاده و رفته است. اما اگر دقّت نکنيد، اگر مواظب نباشيم، اگر خودمان را آن چنان که بايد و شايد، در اين راه نگه نداريم، ممکن است آن سرنوشت پيش بيايد. عبرت عاشورا، اين جاست.
