حقوق بشردوستانه و خلع سلاح هسته ای (قسمت چهارم)
در این قسمت از سلسله یادداشت های حقوق بشردوستانه و خلع سلاح هسته ای، دلایل و چرایی ممنوعیت بکار گیری سلاح های هسته ایی در رهیافت حقوق بشر دوستانه و مجرم بودن عاملان آن به لحاظ حقوق بین الملل و استناد به معاهده های بین المللی مورد واکاوی قرار می گیرد.
حقوق بشردوستانه و خلع سلاح هسته ای (قسمت دوم)
توسعه و گسترش کمی و کیفی سلاح های هسته ایی و عدم کنترل و دفاع موثر از این نوع سلاح ها جامعه بین الملل را به سمت و سوی تحت انقیاد دراوردن این نوع از سلاح ها با قوانین و حقوق بین الملل نموده است . این یادداشت که از سلسله یاداشت های حقوق بشر دوستانه و خلع سلاح هسته ایی است به موضوع ممنوعیت بکارگیری سلاح های هسته ای در حقوق بین الملل اشاره دارد.
حقوق بشردوستانه و خلع سلاح هسته ای (قسمت اول)
طی پنج دهه اخیر و پس از جنگ جهانی دوم موضوع کاربرد سلاح هسته ای و حقوق بشر و سپس خلع سلاح هسته ایی یکی از مهمترین موضوعات در روابط بین الملل و دیپلماتیک بین قدرت های حاکم بر جهان بوده است. این یادداشت درچند قسمت تلاش دارد با واکاوی در این موضوع به چگونگی تدوین مقررات و قواعد در ارتباط با سلاح های کشتار جمعی و موضوع حقوق بشر و خلع سلاح در روابط بین الملل بپردازد.
علی رغم وجود رهیافت حاکمیت محور و اراده دولت های دارای سلاح هسته ایی در بکار گیری این سلاح ها که عمدتا مبتنی بر حق دفاع مشروع و منافع ملی کشورها و دولت ها است، در رهیافت دوم کشورهای غیر هسته ایی با رهیافت حقوق بشر دوستانه در خصوص منع بکار گیری سلاح هسته ایی و ممنوعیت بکارگیری این سلاح ها توسط دارندگان آن به استناد معاهده های بین المللی و احکام صادر از سوی دیوان بین المللی دادگستری معتقدند به دلیل گستردگی خسارات و ایجاد ضایعات جبران ناپذیر و مشمولیت خسارت بر تمامی جانداران دارای حیات از بکار گیری این سلاح ها بایستی خود داری گردد و بکارگیری این سلاح ها را غیر قانونی و غیر مشروع اعلام کرد و بکارگیران آن را مستند بر قوانین بین المللی ، محاکمه ، مجرم و مجازات نمود. در بخش چهارم دکتر دریائی کارشناس خلع سلاح هسته ایی به لحاظ حقوق بین الملل به چگونگی رهیافت دوم می پردازد.