نگاهی انتقادی به روش های تدوین استراتژی ملی در کشور (قسمت اول)
این نوشتار تلاش دارد تا ضمن تایید روندها و رویه های عقلانی حاکم بر برخی از روش های تدوین استراتژی در سطوح حساس و ملی کشور، تبعات ناشی از ناکارآمدی و بروز انحراف در نتایج حاصل از آن را به بحث گذارده و رویکردی را ارائه دهد تا امکان هم افزایی و هماهنگی استراتژی های حاصله با سیاست ها، دکترین و مدیریت حل چالش های آینده را نیز برخوردار باشد.
درحالی که سکولاریسم، اصول و ارزش های ما را مانع از رسیدن به برنامه های استراتژیک می داند، بسی ساده لوحی است که نرم افزارهای مرتبط با این رویکرد، مرجع طراحی و تدوین راهبردهای نظام جمهوری اسلامی ایران قرار گیرد و تفکر استراتژیک که فلسفه عملی آن بر نفی و طرد ارزش های آرمانی و فرهنگ دینی تأکید دارد، در برنامه ریزی های کشور به عنوان روش و رویکرد غالب پذیرفته شود و انتظار داشته باشیم که چشم انداز و برنامه های اثربخش را در اختیار مجریان و دست اندرکاران کشور قرار دهد.