راهبرد ملی -|- nationalstrategyبایگانی‌های استراتژیک - راهبرد ملی -|- nationalstrategy

امروز استکبار جهانی با همه ابزارهای سیاسی و فرهنگی و اقتصادی خود به جنگ با جمهوری اسلامی آمده و با راهبرد فشار و تهدید می تازند کشور را در برابر چالش های بالقوه و بالفعل داخلی و خارجی که نسبت به گذشته متفاوت است، قرار دهد. از جمله این چالش ها، مسئله یاس و نا امیدی است. در این شرایط حساس غفلت نکردن و توجه به توانمندی ها و ظرفیت های بالقوه و بالفعل به عنوان هدفی استراتژِیک ضرورت داشته و بایستی دنبال گردد. ظرفیت هایی که می تواند در وضعیت کنونی ما را در راستای حل مشکلات و امید آفرینی در جامعه ( البته نه امید واهی )کمک نماید. بدون شک اکنون که اتاق فکرها و مراکز مطالعات استراتژیک نظام سلطه در صدد ایجاد بحران در آستانه چهل ساله شدن انقلاب اسلامی هستند، بایستی به طرق مختلف مانع از ترویج روحیه یاس و ناامیدی در جامعه گردیم چرا که امید، نقشی استراتژیک در عرصه های مختلف مقاومت مردم و همچنین پیشرفت کشور داشته و خواهد داشت و حفظ روحیه امید و امیدواری در جامعه مخصوصا در این مقطع تاریخی از جمله اهداف استراتژیک کشور محسوب می گردد. دکتر امیر حسین طاهری عضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی با طرح استراتژی امید و امید آفرینی در شرایط کنونی در کشور، راهبردها و ابزار و شیوه های خاص آن را بیان می کند.

تفکرراهبردی یا استراتژیک ، در محیط پر تحول و غیر قابل پیش بینی ، رویکرد مناسب «راهبری» به شمار می آید. این تفکر در محیط ، نیازمند بصیرت و فهم است و مبنای بصیرت ، محیط- و مبنای فهم ، قواعد بازی و چگونگی به کار گیری آنهاست و این مستلزم کشف شهودی زوایای نا شناخته فضاست تا ارزش ها تجلی پیدا کنند.این تفکرقادر است زمینه و شکل گیری و توسعه این بصیرت را فراهم سازد. در دو قسمت قبل؛ به پنج اصل از هفت اصل تفكر استراتژیك یعنی تناقض اندیشی دیدمان اندیشی، بداهه اندیشی ، زمان اندیشی و منابع اندیشی استراتژیک اشاره شد و هنر امام در بکارگیری آن با محوریت انقلاب اسلامی و سه گانه استقلال، جمهوریت و آزادی بیان گردید. خانم فاطمه خادم شیرازی استاد دانشگاه در قسمت سوم یادداشت و در ادامه با ذکر دو اصل دیگر بنام منابع انديشي- چرخه سعی و خطا اندیشی در تفکرات راهبردی امام خمینی (ره) به این نتیجه می رسد که تفکر راهبردی حضرت امام(ره) در حوزه انقلاب اسلامی در حقیقت تحقق همزمان عواملی بوده که در انتهای یادداشت به ان اشاره کرده است.

«تفکر استراتژیک» رهبر را قادر می سازد تا بفهمد چه عواملی در دستیابی به اهداف مورد نظر موثر است و کدامیک موثر نیست و چرا و چگونه این عوامل ارزش می آفریند؟ این بصیرت نسبت به عوامل تاثیر گذار در خلق ارزش، قدرت تشخیص ایجاد می کند. بدون این تشخیص، صرف منابع (مادی و غیر مادی) دستیابی به موفقیت بی حاصل خواهد بود. در قسمت قبل؛ به اصل اول تفكر استراتژیك یعنی تناقض اندیشی و هنر امام در بکارگیری آن با محوریت انقلاب اسلامی و سه گانه استقلال، جمهوریت و آزادی اشاره شد. خانم فاطمه خادم شیرازی استاد دانشگاه در ادامه برای پاسخ دادن به این سئوال که تفکراستراتژیک چه تاثیری در تفکرات راهبردی امام خمینی (ره) داشته است در قسمت دوم، اصول دوم الی پنجم که به موضوع دیدمان اندیشی، بداهه اندیشی ، زمان اندیشی و منابع اندیشی استراتژیک است را در راهبرد رهبری انقلاب اسلامی مورد بررسی قرار می دهد.

تفکر راهبردی یا «تفکر استراتژیک» رویکردی است مبتنی بر اصول استراتژی تفکر واگرا و خلاقانه برای خلق یک استراتژی ارزش آفرین، «تفکر استراتژیک» درمحیط پر تحول و غیر قابل پیش بینی، رویکرد مناسب «راهبری» به شمار می آید. این تفکر یک مهارت حیاتی مدیریت در هزاره جدید است. از دیدگاه ماهوی «تفکر استراتژیک» یک «بصیرت و فهم» بوده و کمک می کند تا در شرایط پیچیده واقعیت های موجود و قواعد آن به درستي شناخته شود و ویژگی های جدید آن زود، کشف شود. این یادداشت سعی دارد در سه قسمت و با بهره برداری از هفت اصل كليدي در تفكر استراتژیك بر گرفته از کتاب برنامه‌ریزی سناریویی و با رویکردی علمي ، نوین و متمایز به بررسی چارچوب ادراکی راهبردی حضرت امام خمینی«ره» به عنوان رهبر انقلاب اسلامی ایران بپردازد. خانم فاطمه خادم شیرازی استاد دانشگاه در این یادداشت ها به این سئوال پاسخ می دهد که تفکراستراتژیک به عنوان یکی از بزرگترین و اساسی ترین قابلیت های «رهبر بزرگ انقلاب» در حوزه انقلاب اسلامی، چه تاثیری در شکل گیری استقلال، جمهوریت و آزادی داشته است. در قسمت اول؛ اصل اول یعنی تناقض اندیشی و هنر امام در بکارگیری این استراتژی در هدایت انقلاب اسلامی ایران اشاره می شود.

با پیروزی انقلاب اسلامی ایران به دلیل وجود تضادهای ریشه ایی این انقلاب در ابعاد سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، اعم از چیستی انقلاب و ایده آل های استراتژیک آن، انقلاب اسلامی از بدو تولد با نظام سلطه در تقابل و ستیز بوده است. نظام سلطه به دلیل بالا بودن هزینه ی سایر اسباب تقابل با انقلاب اسلامی از فرهنگ به عنوان کم هزینه ترین وسیله به منظور تهاجم و ستیز بهره برده و می برد. هرچند فرهنگ پویای ایرانی و اسلامی در طول تاریخ به عنوان سدی مستحکم در برابر نظام سلطه ایستادگی نموده و تاریخ گواه استحاله سایر فرهنگ های مهاجم در فرهنگ ایرانی، اسلامی بوده است اما طی سیصد سال گذشته به دلیل تغییر در نگاه استراتژیک حاکمان در ایران و اعتماد بیش از حد به فرهنگ وارداتی، بسترهای ورود و سلطه فرهنگ های بیگانه بر تمامی شئونات مردم ایران فراهم شده است. حبیب الله بهمنی کارگردان سینما و کارشناس فرهنگی، در بخش اول این یادداشت به بررسی دلایل و چگونگی این سلطه فرهنگی پرداخته و به راهبردهایی برای مقابله اشاره می کند.